- BITUMEN
- BITUMENsulpuri naturâ vicinum, alibi limus, verba sune Plinii l. 35. c. 15. alibt terra; limus e Iudaeae lacu emergens: terra in Syria, circa Sidonem oppidum maritimum, Spissantur baec utraque et in densitatem coeunt. Est vero liquidum bitumen, sicut Zacyntbum, et quod Babylone invebitur, Ibi quidem et candidum gignitur. Liquidum est et Apolloniaticum, quae omnia Graeci pissaspbaltom appellant ex argumento picis et bitumims. Gignitur et pingue liquorisque olcacei in Sicilia, Agragantino sonte inficiens rivum. Incolae id barundinum panniculis colligunt, cuissimo adbaerescens. Addit, usos eo fusse ad lucernarum lumina, olet vice. Et paulo post, Diximus et tingi solitas ex eo statuas et illini. Calcis quoque usum praebuit, ita ferrumunatis Balylonis muris. Placet et ferrariis fabrorum officins tingendo serro, clavorumque capitibus et multis aliis usibus. Patriam quod attinet, ita pegit: Gignitur in Hispania, Aegypto, Armenta, Macedonia, Ponto, Africa: Insulis, Sardinia, Melo, Lipara, Strongyle. Laudatissimum in Aegypto, proximum in Melo. Species dein illus subiungit et probationem: Huius quoque duae species, liquidum spissumque. Liquidi probatio: ut sit limpidum lacteumque, sine offensis fricantium, cum quodam igniculo caloris. Hoc phormion vocant. an sit adulteratum, deprebenditur succô Punici mali: Sincerum enim mistur â eâ nigrescit. Alterum genus est pallidae et scabrae naturae, et quod inficitur gallâ. Ideoque hoc vocant paraphoron, etc. Usum Medicum multivarium, vide ibidem. Quod vero idem in unguentorum compositione, praecipue in eotum vinotum, quae condiebantur aromaticis speciebus, Bitumen quoque additum fuisse, scribit, hallucinari eum ait Salmasius, pice quidem et resinâ etiam condtri musta consueviste, non vero bitumine, contendens, Exercitat. ad Solin. p. 711 Deillius πήξει et διαλύσει sic Solinus c. 1. Bitumen in Iudaea Asphaltites gignit lacus adeo lentum Mollitie glutionosâ, ut a se nequeat separari ------ seindique non potest ----- sed ubi admota fuerint cruore illô (menstruô muliebri) polluta sila, sponte dispergitur et applicita tabe diducitur paulo ante corpus unum. Quod idem Excerpta eius versibus redita sic exprimunt,------ linaque si praedicta tabe cruemptaAdmoveas, omne sparsum diducitur ab se,Quodque tenax iverat nimium, se sponte recidit.Sic Bituminis tenacitas silis menstruô pollutis, aut etiam, ut alit addunt, lotiô diducertur ac distolvertetur. Atqui apud Strabonem l. 16. Posidonius dicit, quasi hoc ipsum narrantibus Iudaeis incantationibus quibusdam et lotii menstruorumque aspersione, bitumen τὴν πῆξιν accipere et in duritiem cog, ac sic deinde incidi ac diduci, securibus scil. aut dolabris. Tacitus vero Hist. l. 5. c. 6. scriptum reliquit, bitumen non lotiô, aut mensstruô, sed sparsô acerô spissari et in densitatem coire, abscindi autem cruore, quo feminae per menses exsolvuntur. Sed hac fuisse Veterum opinionem ibtdem dicit: coeterum gnaros locotum tradere, undantes bitumine moles pelli, manuque trabi ad littus: mox ubi vapore terrae vi Solis inaruerint, securibus cuneisque, ut trabes ac saxa, discindi. Ubi idem sentiens cum Strabone, quoad κοπην` καὶ τομὴν, concretionis tamen aliam causam planeque pugnantem allegat. Vult namque Tacitus, vapore terrae et vi Solis, in duritiem lapidis bitumen cogi; Strabo id fieri frigore aquae contendit: Qua de sententiarum vatietate vide Salmas. ad Solin. p. 27.Unum restat discutiendum, cut Lacus Asphaltites seu Mortum mare, quod bituminosum totum, Mare Salis dicatur in Sacris, cum Bitumen salsum non sit, nec salis naturam habeat? Respondet idem, p. 614. lacum illum salsum dici, non quod salsus sit, sed eôdem plane sensu, quo terr am Salis iidem Hebraei nuncupant, cam quae deserta est ac desolata. Lacus enim hic mhil generat, non pisces, non aves habet aquuts assueras, nihil denique vivi sustinet, uti vidimus ubi de Aspbaltide lacu. Sed nec omittendum, quod antiquos statuas Deorum hominumque bitumine finxisse, Plinius scribit l. 34. c. 4. Antiqui pingebant (an tingebant) eas bitumine, quô magis mirum est placuisse aurô integi, etc. Vide quoque infra Saeculares Indi.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.